Ge Dde9605s to urządzenie przeznaczone do suszenia i utrzymywania wysokiego poziomu wilgotności w pomieszczeniach. Jest to szczególnie przydatne w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności lub w miejscach, w których często występuje dym lub para wodna. Ge Dde9605s jest wygodny w użyciu i można go łatwo zainstalować. Urządzenie można z łatwością utrzymać w czystości, przecierając je wilgotną szmatką, a następnie przecierając je suchą szmatką. Użytkownicy powinni również upewnić się, że filtr powietrza jest regularnie czyszczony, aby zapewnić skuteczną pracę urządzenia.
Ostatnia aktualizacja: Zastosowanie i pielęgnacja Ge Dde9605s
German w układzie okresowym pierwiastków. Źródło: shutterstock German w tablicy Mendelejewa zajmuje pozycję 32 - taka jest też liczba protonów w jego jądrze atomowym. W temperaturze pokojowej ma postać ciała stałego i prezentuje się jako srebrzyste metaliczne bryłki. Bezpośredni kontakt z nimi mają jednak praktycznie tylko pracownicy przemysłowi i naukowcy. Już w 1869 r. Dmitrij Mendelejew, ojciec słynnego układu okresowego pierwiastków, przewidział, że pomiędzy krzemem a cyną jest miejsce na jeszcze jeden pierwiastek. Przepowiednia ta okazała się prawdziwa już w przeciągu kilku dekad! Najpierw, w połowie lat 80-tych XIX w. w niemieckiej kopalni Freiburg odkryto nowy minerał, nazwany argyrodytem od widocznie znaczącej obecności srebra w strukturze. W 1886 r. lokalny naukowiec Clemens Winkler wyizolował z minerału nowy pierwiastek i jako pierwszy określił jego właściwości – co ciekawe, były one niezwykle podobne prognozom Mendelejewa. W końcu udało się też określić wzór strukturalny argyrodytu jako Ag8GeS6. Poza ściśle naukowym znaczeniem german nie zyskał jednak początkowo większego zainteresowania w skali globalnej. Dopiero pod koniec II Wojny Światowej zaczęto wykorzystywać go do produkcji diod na cele militarne. W 1947 r. trójka naukowców z Laboratoriów Bella (Shockley, Bardeen, Brattain) zastosowała german do produkcji pierwszego tranzystora na świecie, za co przyznano im później nagrodę Nobla. Wraz z kolejnymi dekadami wachlarz potencjalnego zastosowania wyraźnie się rozwinął, a tym samym jego cena wzrosła. Rząd Stanów Zjednoczonych w latach 80-tych XX w. ogłosił nawet german za pierwiastek krytyczny i zaczął składować jego rezerwy. Tabela przedstawiająca właściwości germanu; opracowanie własne German jest twardym, łamliwym półmetalem, co oznacza, że posiada pewne właściwości metalów, a pod innymi względami przypomina niemetale. Tak jak krzem jest półprzewodnikiem i należy do wąskiej grupy pierwiastków, które po zamrożeniu zwiększają swoją objętość. Jego temperatura topnienia wynosi 938. 3 stopni C, zaś temperatura wrzenia 2833 stopnie C. German tworzy kryształy, których struktura przypomina diament, co tłumaczy fenomen kruchości srebrzystych bryłek. W przyrodzie spotyka się przede wszystkim trzy z pięciu naturalnych izotopówgermanu – są to Ge-74, Ge-72 oraz Ge-79. Poza tym w warunkachlaboratoryjnych udało się otrzymać jeszcze 19 sztucznych izotopów. German utleniasię dopiero w temperaturze 600—700 stopni C, tworząc min. dwutlenekgermanu (GeO2). Reaguje też dość ochoczo z pierwiastkami należącymi dogrupy chlorowców, dając w efekcie czterochlorek germanu (GeCl4), związeko szerokim zastosowaniu przemysłowym. Z kwasów podatny jest jedynie nadziałanie tzw. wody królewskiej oraz skoncentrowanego kwasu siarkowego lub azotowego, ale bardzo aktywnie rozpuszcza się w zasadach: sodowej i potasowej, tworząc związki zwane germanianami. pl/art/28482/max/max_shutterstock_1344485108. jpg" alt="" title="" loading="lazy"/> Dioda wyprodukowana z germanu. Źródło: shutterstock Nie jest łatwo znaleźć na Ziemi german – jest on zaledwie pięćdziesiątym w kolejności pod względem występowania w skorupie ziemskiej(z częstotliwością 1. 3 ppm). Mimo tej względnej rzadkości jest dośćszeroko rozdystrybuowany na powierzchni naszej planety - w małychoczywiście ilościach. Ze względu na swoją wysoką reaktywność nigdy niewystępuje w czystej postaci, a jego naturalnymi źródłami są minerałytakie jak wspomniany już argyrodyt, germanit czy renieryt. Te dwaostatnie bywają wykorzystywane do komercyjnego pozyskiwania germanu.Małe ilości pierwiastka obecne są także w rudach miedzi i arsenu oraz złożach węgla, a także kumulują się w tkankach niektórych roślin.Do celów przemysłowych wykorzystuje się jednak najczęściej osady zprocesów hutnictwa cynku, które po potraktowaniu silnym kwasemchlorowodorowym i poddaniu redestylacji oraz hydrolizydają dwutlenek germanu. Ten ostatni za pomocą wodoru redukowany jest dopostaci czystego pierwiastka. Alternatywnie, w około 25% przypadków,german pozyskiwany jest także jako produkt uboczny spalania niektórychrodzajów węgla. Aby uzyskać sztabki gotowe do wykorzystania german poddaje się również procesowi rafinacjistrefowej, która zapewnia mu optymalną czystość. Po stopieniu jestdodatkowo wzbogacany minimalnymi ilościami pierwiastków takich jak arsenczy gal, aby zoptymalizować jego właściwości techniczne. Ze stopuizoluje się potem pojedyncze kryształy wykorzystywane w elektronice. Nawet 60% światowej produkcji germanu pochodzi z Chin. Resztę podaży zapewniają razem Kanada, Finlandia, Rosja oraz USA. Odkrycie, że german posiada właściwości półprzewodnika, otworzyło pole do szerokiego zastosowania technologicznego - pierwiastek dał podwaliny pod rozwój nowoczesnych komputerów! W drugiej połowie XX w. zastąpił go co prawda w dużej mierze znacznie tańszy krzem, ale german nadal wykorzystywany jest szeroko w światłowodach, ogniwach słonecznych oraz technologii LED. Ponadto german dodaje się do stopów wykorzystywanych do produkcji lamp fosforyzujących i fluoroscencyjnych – wspomniane wyże germanian cynku emituje światło przy ekspozycji na odpowiednią dawkę energii. Jednocześnie german jest transparentny dla promieniowania podczerwonego i dzięki temu znajduje zastosowanie sprzęcie wykrywającym i mierzącym poziom radiacji. W przemyśle militarnym jest z kolei stosowany do produkcji urządzeń noktowizyjnych. Dwutlenek germanu stosuje się także w urządzenia optycznych np. soczewkach fotograficznych czy obiektywach do mikroskopów. Jako katalizator procesu polimeryzacji wykorzystywany jest ponadto do wytwarzania politereftalanu etylenu (PET), który z kolei znajduje zastosowanie produkcji opakować plastikowych, odzieży oraz żywic syntetycznych. Wreszcie, german dodaje się również do srebra, aby ograniczyć jego matowienie. W porównaniu z ołowiem, kadmem czy rtęciągerman jest zdecydowanie mniej toksyczny dla człowieka, co nie oznacza,że nie posiada szkodliwych skutków dla zdrowia. Syntetyczne związkigermanu w formie ciekłej lub lotnej łączone są na przykład zpodrażnieniem oczu, gardła, płuc i skóry. Ponadto badania polegające na wstrzykiwaniu roztworu nieorganicznego germanu spowodowały zaburzenia wątroby i nerek, a w konsekwencji nawet śmierć. Paradoksalnie,istnieją niepotwierdzone naukowo doniesienia, jakoby przyjmowanie 1 mggermanu dziennie miało wspomagać zdrowie! Sugeruje się wręcz, że może onwzmacniać system odpornościowy, zwiększać dopływ tlenu do tkanek ciała i niszczyć wolne rodniki. W kategorii leczniczych zastosowań wspomina się m. in. alergie, astmęczy nawet nowotwory, takie jak białaczka czy rak płuc! Zachęcające sąna przykład badania dowodzące umiarkowanych przeciwbakteryjnychwłaściwości germanu. Dawniej produkowano wręcz suplementy z germanem,ale w 1989 r. brytyjski rządowy Departament Zdrowia wydał oficjalneostrzeżenie przed ich spożyciem, argumentując, że stanowią większeryzyko dla zdrowia niż potencjalną korzyść. Obecnie german wciążpozostaje zagadką w kontekście potencjalnego wykorzystaniafarmakologicznego. Ciekawostka: German wykorzystywany jest m. w procesie produkcji tworzywa PET. Źródło: shutterstock Wykorzystanie germanu w przemyśle odbywa się na bardzo niewielką ilościową skalę, ale sprzęty i urządzenia go zawierające rzadko trafiają do środowiska naturalnego. Stąd końcowe zastosowania tego półmetalu nie są jak dotąd oficjalnie uważane za zagrożenie dla naszej planety. Tym niemniej, problemem związanym z obecnością germanu w środowisku jest niezwykle mały rozmiar jego cząsteczek. W efekcie niezwykle łatwo przenikają one do wody i wraz z nią przedostają się do poszczególnych ekosystemów. W Chinach, gdzie germanu produkuje się najwięcej, w latach 2006-2007 odnotowano już znaczące przekroczenie norm stężenia tego pierwiastka w wodach powierzchniowych, co zdaniem naukowców może mieć negatywny wpływ na funkcjonowanie ekosystemów. W okolicach miasta Wenzhou odnotowuje się już wręcz fizyczne zanieczyszczenie wody oraz zdrowotne problemy mieszkańców. Niestety, zdaniem naukowców nawet szeroko promowana recyklacja butelek PET sprzyja przedostawaniu się germanu do środowiska naturalnego. Trudno jednak na dzień dzisiejszy przewidzieć, na jaką skalę może rozwinąć się ten problem. Ekologia. pl (Agata Pavlinec)Związek germanu (Ge) z Niemcami jest dość błahy – odkrywca pierwiastka pochodził z Freiburga i podobnie jak nasza rodaczka Maria Curie-Skłodowska okazał się wielkim patriotą. Pomimo dość rzadkiego występowania odgrywa on dość zasadniczą rolą w nowoczesnych technologiach i pod wieloma względami rywalizuje ze swoim sąsiadem z układu okresowego pierwiastków, krzemem. Co jeszcze warto wiedzieć o germanie, jego właściwościach i zastosowaniach?
Historia germanu
Właściwości germanu – jakie związki tworzy?
Występowanie i wydobycie germanu
Zastosowania germanu
Wpływ germanu na zdrowie
Prawie wszystkie pokarmy zawierają minimalne ilości germanu – najwięcej jest go w małżach, tuńczyku, łososiu, mleku, maśle, soku pomidorowym i fasoli z puszki. pl/art/28482/max/max_shutterstock_679622650. jpg" alt="" title="" loading="lazy"/>German a ekologia
Bibliografia
Starzenie się skóry jest zjawiskiem naturalnym, wpisanym w fizjologiczny proces wzrostu i rozwoju organizmu. Rozpoczyna się w okresie osiągnięcia dojrzałości biologicznej, nasila wraz z upływem czasu, ma charakter ciągły, a na jego przebieg wpływa wiele czynników, m. in. czynniki wewnątrzpochodne (genetyczne, hormonalne) oraz zewnętrzpochodne czynniki środowiska.
Obniżająca się z wiekiem zdolność komórek skóry do utrzymania homeostazy (m. w zakresie zmian prooksydacyjno-antyoksydacyjnych) skutkuje naturalnym i nieodwracalnym ograniczeniem właściwości ochronno-obronnych skóry, gromadzeniem uszkodzeń wewnątrzkomórkowych, co z kolei prowadzi do dezintegracji procesów fizjologicznych w poszczególnych warstwach skóry. W obszarze naskórka i skóry właściwej dochodzi do atrofii, nadmiernego przesuszenia i złuszczania (m. w wyniku obniżenia funkcji gruczołów łojowych, osłabienia płaszcza hydrolipidowego i bariery naskórkowej oraz zmniejszenia produkcji glikozaminoglikanów, w tym silnie higroskopijnego kwasu hialuronowego). Dochodzi do powstawania zmarszczek i lipoatrofii (komórki tłuszczowe w obszarze policzków, dołów skroniowych i oczodołów tracą zdolność do lipogenezy, magazynowania tłuszczów oraz ulegają inwolucji), utraty elastyczności i jędrności skóry, a także tworzenia naczyniaków i przebarwień, głównie w obrębie skóry eksponowanej na promieniowanie UV. W starzejącej się skórze właściwej drastycznie obniża się ilość macierzy pozakomórkowej oraz zawartość białek, przede wszystkim kolagenu. Zdegenerowane włókna kolagenu pogłębiają woskowy kolor skóry u osób starszych.
Skóra dojrzała z cechami starzenia zewnątrz i/lub wewnątrzpochodnego wymaga specjalistycznej pielęgnacji oraz stosowania kosmetyków działających ochronnie oraz regenerująco. Szczególnie polecane są kosmetyki zawierające alfa-hydroksykwasy, fitoestrogeny, antyoksydanty (m. witaminę C, E) aminokwasy, peptydy oraz retinol i jego pochodne. Retinoidy, a szczególnie kwas retinowy, stymulują proliferację i aktywność fibroblastów w skórze właściwej. Efektem tego jest wzrost produkcji glikozaminoglikanów, kolagenu (I, III, VII) i fibryliny. To natomiast przekłada się na poprawę nawilżenia, wzrost grubości i elastyczności skóry oraz efektywniejsze unaczynienie (a co za tym idzie odżywienie) skóry.
Kolagen jest naturalnym białkiem strukturalnym, o konserwatywnej budowie, stanowiącym 30% procent udziału białek w organizmie. Jest dominującym elementem macierzy zewnątrzkomórkowej tkanki łącznej ssaków.
Ze względu na wysoką masę cząsteczkową kolagen aplikowany egzogennie nie ma możliwości penetrowania przez warstwę naskórkową (natomiast działa ochronnie na powierzchni skóry ograniczając transepidermalną utratę wody – TEW, poprzez tworzenie hydrofilowego filmu). Preparaty kolagenowe dla celów kosmetycznych aplikuje się w formie iniekcji w postaci wypełniaczy kolagenowych w i/lub stosuje w postaci doustnych nutriceutyków, tj. jako suplementy diety zawierające kolagen oraz jego hydrolizaty.
Do nowoczesnych składników aktywnych w kosmetykach rewitalizujących, regenerujących i przeciwzmarszczkowych należą peptydy.
Peptydy jako składniki kosmetyków składają się z 6-7 α-aminokwasów (lub nawet z 8 do 20) połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi. Peptydy cechują się niską masą cząsteczkową (500-1000 do 10000 Da).
W zależności od długości łańcucha peptydowego rozróżniamy:
- oligopeptydy, zawierające od 2 do 10 reszt aminokwasowych w cząsteczce,
- polipeptydy, zawierające od 11 do100 reszt aminokwasowych w cząsteczce,
- białka, zawierające powyżej 100 reszt aminokwasowych.
Ryc. 1. Aminokwas-peptyd-białko (https://www. com/glossary/peptides-vs-proteins/)
Niskocząsteczkowe peptydy stosowane w kosmetykach wykazują rożne mechanizmy działania oraz wpływ na skórę.
Peptydy stosowane w kosmetologii dzieli się na:
Peptydy sygnałowe
Według producentów peptydy sygnałowe to najczęściej fragmenty białek (m. kolagenu lub elastyny), które dostarczane do żywych warstw skóry, mogą stanowić sygnał do biosyntezy nowych składników macierzy pozakomórkowej, w tym m. białek kolagenowych oraz glikoprotein niekolagenowych (elastyna, fibronektyna), a także glikozaminoglikanów, proteoglikanów. Efektem zwiększenia biosyntezy składników macierzy pozakomórkowej skóry właściwej jest poprawa napięcia i jędrności skóry.
Peptydy o krótszych łańcuchach łatwiej penetrują warstwę rogową naskórka, niż dłuższe i/lub rozgałęzione. Znaczenie ma również sekwencja aminokwasów w łańcuchu peptydowym. To właśnie ich wzajemne ułożenie decyduje o właściwościach i funkcjach peptydu.
Udowodnioną skuteczność wykazują:
1/ Tripeptyd-1; INCI: Tripeptide-1 (Gly-His-Lys / GHK); otrzymywany syntetycznie, znany głównie jako peptyd stosowany w celu stabilizacji i transportu kationów miedzi. Zarówno kompleks GHK-Cu2+ jak i sam peptyd wykazuje właściwości regenerujące, rewitalizujące (reguluje syntezę kolagenu, elastyny, proteoglikanów i glikozaminoglikanów), antyoksydacyjne oraz przeciwzapalne.
2/ Palmitynian tripeptydu-1; INCI: Palmitoyl-tripeptide-1 (pal-tripeptyd-1 / pal-GHK / biopeptide-CL); otrzymywany w procesie modyfikacji chemicznej GHK, połączony z resztą kwasu palmitynowego. Stymuluje syntezę kolagenu i glikozaminoglikanów.
3/ Palmitynian tripeptydu-3/5; INCI: Palmitoil tripeptide 3/5 (Palmitoyl-Lys-Val-Lys bistrifluoracetate salt) znany pod nazwą handlową Syn®-Coll (firma Pentapharm; Bazylea, Szwajcaria). Według deklaracji producenta, Syn®-Coll, pobudza syntezę kolagenu.
4/ Tripeptyd-10 cytruliny; INCI: Tripeptide-10 Citrulline (nazwa handlowa DecorinylTM, firma Centerchem Inc; Norwalk, CT. USA); otrzymywany syntetycznie, według deklaracji producenta wykazuje działanie ujędrniające na skórę, w wyniku wiązania się z włóknami kolagenowymi i regulację procesu tworzenia włókien kolagenowych.
5/ Palmitynian pentapeptydu-4/3; INCI: Palmitoyl pentapeptide-4/3 (Pal-Lys-Thr-Thr-Lys-Ser/Pal-KTTKS) znany jako Matrixyl®, syntetyczny peptyd (fragment prokolagenu typu I), stymuluje syntezę kolagenów: typu I, III i VI oraz fibronektyny, elastyny i glikozaminoglikanów (przede wszystkim kwasu hialuronowego).
6/ Acetylo tetrapeptyd-9 (AcTP1) i Acetylo tetrapeptyd-11 (AcTP2); INCI: Acetyl tetrapeptide-9 i Acetyl tetrapeptide-11; otrzymywane syntetycznie, AcTP1 stymuluje syntezę kolagenu typu I, natomiast AcTP2 stymuluje proliferację keratynocytów i syntezę syndekanu-1 (proteoglikanu błonowego, wiążącego kolagen i fibronektynę w strukturach macierzy pozakomórkowej).
7/ Heksapeptyd-11; INCI: Hexapeptide-11, Heksapeptyd-11 (Phe-Val-Ala-Pro-Phe-Pro/FVAPFP), otrzymywany syntetycznie w procesie fermentacji drożdży, (nazwa handlowa Peptamide-6, firma Arch Personal Care Products L. P. ; South Plainfield, NJ USA). Według producenta wykazuje działanie ujędrniające, stymulując ekspresję czynników wzrostu, białek transbłonowych i macierzy pozakomórkowej (głównie kolagenu) oraz białek szoku cieplnego (heat shock proteins, HSPs).
Wyniki badań wskazują, że proces lipofilacji (dołączenie do cząsteczki peptydy kwasu tłuszczowego np. palmitynowego; pal-GHK, Syn®-Coll, Matrixyl®) dodatkowo ułatwia ich penetracje przez warstwę rogową naskórka (około pięciokrotnie). Proces lipofilizacji peptydów przedstawiono na ryc. 2.
Ryc. Proces liofilizacji peptydów sygnałowych (Łubkowska B, Grobelna B, Maćkiewicz Z. The use of synthetic polipeptydes In cosmetics. Copernican Lett. 2010).
Peptydowe inhibitory neurotransmiterów
Peptydy hamujące aktywność neurotransmiterów to m. toksyna botulinowa, Argirelina®, adenoksyna, acetylo-glutamylo-heksapeptyd-1, Leuphasyl®, SYN-AKE®.
1/ Argirelina jest syntetycznym heksapeptydem, odpowiednikiem toksyny botulinowej, wykazującym znacznie niższą od niej toksyczność, wysoką penetrację oraz podobne efekty terapeutyczne. Argirelina jest inhibitorem uwalniania acetylocholiny (neurotransmitera synaptycznego) w płytkach motorycznych mięśni mimicznych, ograniczając ich nadmierny skurcz. Jest stosowana w produktach kosmetycznych do mezoterapii. Jej działanie powoduje efekt relaksacyjny, podobny do działania toksyny botulinowej. Wyniki badań wskazują ponadto, że zastosowanie kremu z dodatkiem Argireliny zmniejsza głębokość zmarszczek o około 30%.
2/ SYN-AKE®, (dipeptide diaminobutyroyl benzylamide diacetate) antagonista acetylocholiny, będącej neurotransmiterem receptorów cholinergicznych (mnAChR). SYN-AKE® blokuje receptory postsynaptyczne w płytkach motorycznych mięśni mimicznych, uniemożliwiając wiązanie acetylocholiny, czego wynikiem jest zahamowanie informacji o skurczu mięśni, a w konsekwencji spłycenie i wygładzenie zmarszczek w okolicach mimicznych.
3/ Peptydy transportujące
Peptydy transportujące to rozpuszczalne w wodzie dipeptydy, tripeptydy (m. Gly-His-Lys / GHK, Gly-Gly-His, Gly-Gly-Gly, Ala-Gly-His) i tetrapeptydy (Gly-His-Lys-His). Z uwagi na swoją budowę wykazują zdolność do wiązania dwuwartościowych jonów metali (m. głownie miedzi oraz cynku, niklu, manganu), zwiększając ich trwałość i biodostępność.
Zdolność do stabilizacji, wiązania i transportu kationów, głównie miedzi, jest istotnym czynnikiem przemawiającym za wykorzystaniem peptydów w dermatologii kosmetycznej. Jony miedzi odgrywają istotną rolę w utrzymaniu homeostazy prooksydacyjno-antyoksydacyjnej (udział w procesie neutralizowania wolnych rodników w skórze, poprzez stabilizacje układów enzymatycznych dysmutazy ponadtlenkowej oraz katalazy). Ponadto miedź jest kofaktorem oksydazy lizylowej, niezbędnej w procesie tworzenia wiązań poprzecznych kolagenu i elastyny.
Kluczową rolę w kompleksowaniu kationów miedzi odgrywa tripeptyd Gly- His-Lys (GHK). GHK powstaje najczęściej w wyniku procesów proteolitycznych zachodzących w następstwie uszkodzenia tkanek (podczas gojenia ran, stanów zapalnych), głównie z kolagenu. Kompleks GHK-Cu stymuluje działanie metaloproteinaz I i II (usuwających uszkodzony kolagen i elastynę z macierzy pozakomórkowej), ma bezpośredni wpływ na syntezę nowych struktur kolagenowych w fibroblastach oraz syntezę siarczanu dermatanu i siarczanu heparyny (glikozoaminoglikanów o właściwościach higroskopijnych, zapewniających właściwe uwodnienie skóry właściwej). Woda związana przez glikozoaminoglikany umożliwia zachowanie własności mechanicznych włókien kolagenowych i elastylowych.
Powyższe właściwości peptydów transportujących przyczyniają się do zwiększenia elastyczności skóry, spłycenia zmarszczek oraz przeciwdziałają fotostarzeniu się skóry.
Literatura:
1/ Pickart L. The human tri-peptide in tissue remodeling. J. Biomater. Sci. Polym. 2008, 19.
2/ Łubkowska B, Grobelna B, Maćkiewicz Z. 2010, 1.
3/ Farage MA, Miller KW, Elsner P, Maibach HI. Intrinsic and extrinsic factors in skin ageing: a review. Int J Cosmet Sci. 2008, 30.
4/ Goldstein M, Linter K. Peptides, amino acids and proteins in skin care? Cosmetic&Toiletres. 2007, 122.
5/ Antończak P, Jurzak M, Adamczy K. Low molecular Signac peptides used In the revitalization of the skin. Derm. Klin. 2012, 14.
6/ Gorouhi F, Maibach HI. Role of topical peptides in preventing or treating aged skin. 2009, 31.
Ewa Skotnicka, PhD
Department of Physiology
Faculty of Biology
University of Szczecin
Felczka St 3C,
71-412 Szczecin, Poland
Tel: +48 91 4441597
E-mail: ewaskot@univ. szczecin. pl
Filtruj
Filtr
Produkt
Wszystkie
- Pielęgnacja Specjalistyczna (1)
Skontaktuj się z Niezależną Konsultantką Kosmetyczną – tylko zakupy u niej dają Ci 100% pewności, że kupujesz oryginalne kosmetyki, które możesz wypróbować.
BEZPŁATNE konsultacje pielęgnacyjne
Otrzymasz indywidualnie dobrane wskazówki i doświadczysz czym jest idealnie dobrany schemat pielęgnacji skóry.
Gwarancja Satysfakcji
Wszystkie produkty Mary Kay® objęte są Gwarancją 100% Satysfakcji.
Dowiedz się więcej!
Wszystkie ceny są sugerowane w sprzedaży detalicznej.
